ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

"Αυτή τη φορά θα διακόψω την ροή δημοσίευσης ποιημάτων μου,και θα ανεβάσω ένα ποίημα που έγραψε και αφιέρωσε σε μένα, ο αγαπητός φίλος ,πολύ καλός ποιητής και συνοδοιπόρος στην λογοτεχνική ομάδα μας "Ιδεοκύματα" , Θανάσης Τσίρος. Τον ευχαριστώ από καρδιάς. Eίναι χαρά και τιμή για μένα.

*

Από τα βάθη της ποίησης
αναδύονται αρώματα,

λέξεις και βλέμματα.

Τα αρώματα διαχέονται
στο μολυσμένον αέρα
μεταμορφώνονται σε σώματα γυμνά
και λικνίζονται στο ρυθμό
της αόρατης μουσικής σου
μέσα στους άγονους δρόμους
της απροσπέλαστης πόλης.

Οι λέξεις

καταργούν τις συντακτικές δομές
κι ελεύθερες χοροπηδούν
πάνω στη στέγη της απουσίας
ταράζοντας με τους κρότους τους
τη γαλήνη των νεκρών ονείρων
του πέτρινου σπιτιού
της απροσπέλαστης πόλης.

Τα βλέμματα
φωτόνια νεογέννητου άστρου
ταξιδεύοντας αμέτρητα έτη φωτός
απ΄ τα βάθη του σύμπαντος
διαπερνούν

τους παραμορφωτικούς καθρέφτες
του πέτρινου σπιτιού
της απροσπέλαστης πόλης
και φωτίζουν

πάνω στο λόφο της ελπίδας
την ιδανική πολιτεία των ανθρώπων.

*

Θανάσης Τσίρος

Αναδίπλωση

Οι μηχανοδηγοί των τραίνων
δεν συναντήθηκαν ποτέ
έστω κι αν οι τροχιές συνδέονταν
στο σύνηθες σημείο
της επικίνδυνης καμπής
ο χρόνος μέτρησε διαφορετικά τα πράγματα
άλλωστε το “ανάλογο”
δε συμπίπτει πάντα με το “ποθητό”

*

Φανή Αθανασιάδου