Φθινοπωρινό

Ενα απογευματινό μειλίχιο
σαν φθινοπωρινή μέθεξη αποζήτησε
σε αντανακλάσεις φωτός,
διαγώνιες αναφορές
και προσμίξεις χρωμάτων,συναισθημάτων
και επιδιώξεων
ένα τόσο δα επιφώνημα έφθασε
να ανατρέψει
το μοναχικό πλάσμα της φαντασίας της
πριν το παραδώσει έκθετο
στο μοναδικό της ζωής της μειδίαμα.


Φανή Αθανασιάδου

ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

"Αυτή τη φορά θα διακόψω την ροή δημοσίευσης ποιημάτων μου,και θα ανεβάσω ένα ποίημα που έγραψε και αφιέρωσε σε μένα, ο αγαπητός φίλος ,πολύ καλός ποιητής και συνοδοιπόρος στην λογοτεχνική ομάδα μας "Ιδεοκύματα" , Θανάσης Τσίρος. Τον ευχαριστώ από καρδιάς. Eίναι χαρά και τιμή για μένα.

*

Από τα βάθη της ποίησης
αναδύονται αρώματα,

λέξεις και βλέμματα.

Τα αρώματα διαχέονται
στο μολυσμένον αέρα
μεταμορφώνονται σε σώματα γυμνά
και λικνίζονται στο ρυθμό
της αόρατης μουσικής σου
μέσα στους άγονους δρόμους
της απροσπέλαστης πόλης.

Οι λέξεις

καταργούν τις συντακτικές δομές
κι ελεύθερες χοροπηδούν
πάνω στη στέγη της απουσίας
ταράζοντας με τους κρότους τους
τη γαλήνη των νεκρών ονείρων
του πέτρινου σπιτιού
της απροσπέλαστης πόλης.

Τα βλέμματα
φωτόνια νεογέννητου άστρου
ταξιδεύοντας αμέτρητα έτη φωτός
απ΄ τα βάθη του σύμπαντος
διαπερνούν

τους παραμορφωτικούς καθρέφτες
του πέτρινου σπιτιού
της απροσπέλαστης πόλης
και φωτίζουν

πάνω στο λόφο της ελπίδας
την ιδανική πολιτεία των ανθρώπων.

*

Θανάσης Τσίρος

Αναδίπλωση

Οι μηχανοδηγοί των τραίνων
δεν συναντήθηκαν ποτέ
έστω κι αν οι τροχιές συνδέονταν
στο σύνηθες σημείο
της επικίνδυνης καμπής
ο χρόνος μέτρησε διαφορετικά τα πράγματα
άλλωστε το “ανάλογο”
δε συμπίπτει πάντα με το “ποθητό”

*

Φανή Αθανασιάδου

Αγέρι

τίναξε τη σκόνη απ τα φτερά της,
ήταν η πρώτη και μοναδική φορά
που έκανε αυτή τη κίνηση
απεταξάμην το παρελθόν
απεταξάμην…
επανέλαβε αμέτρητες φορές
ύστερα έσβησε το φως
και ξεστόλισε τα μαλλιά της ,
μηχανική χειρονομία που συνήθιζε
κάθε φορά
στο άκουσμα του ονόματος της…

Εκδοχές

Τα ταξίδια,
σαν νοερές μετουσιώσεις
με απομάκρυναν
από τις κουραστικές πορείες
των μεταπτώσεων μου
έτσι αποφάσισα να κάνω συχνά
αυτού του είδους τις διαδρομές
ήταν ανέξοδες και το κυριότερο
με προστάτευαν επιμελώς
από τη σκοτεινή αιτία των παθών μου
κυρίως όταν αυτή έπαιζε
το ρόλο πρακτορείου
σε στιγμές τουριστικής αιχμής

Φανή Αθανασιάδου

Απρίλης

Βροχερός και επιρρεπής
αντίκρυ σ’ ένα καθρέφτη
σχηματίζω το όνομα του
μέσα από αντικρουόμενα αισθήματα
και συνθήματα ,
που κρατούν ενός λεπτού σιγή….
όσο η στιγμή για μιαν απόφαση
τόσο μακρινή ,
αλλά και τόσο κοντινή
ως την απόσταση που με χωρίζει
από το άνοιγμα της πόρτας
για να ξεχυθεί

το άρωμα από τους μενεξέδες
που μάζεψε η μάνα
το πρωί από τον κήπο.

*

Φανή Αθανασιάδου

*

Το ποίημα πήρε το Β΄ βραβείο

στο Πανελλήνιο Διαγωνισμό του Δήμου Σαλαμίνας.

Αλληγορία

«Δεν εξαργυρώνεται με τίποτα»
αναφώνησε το πλήθος στην Παταγονία
οι μώλωπες εξαπλώνονται
εξ αιτίας του σκώληκα
ενός σπάνιου μικροοργανισμού
διορατικός ως ήτο ο άρχοντας,
διέταξε τη θανάτωση του
και μαζί με αυτήν,
την εξαφάνιση
του επικίνδυνου είδους των αντιφρονούντων.

*

Φανή Αθανασιάδου

Ο χορός της Νιόβης

Ο ήχος των φλας,
αυτό το συνεχές
γωνιακό αναβόσβησμα των ματιών της
κατά πως της έπρεπε,
κατά πως πίστευε
πως της έπρεπε,
στο λευκό δωμάτιο
την βρήκα στο λευκό δωμάτιο,
την βρήκαν στο λευκό δωμάτιο
αριθμός «16»
έτσι ξαφνικά και απρόσμενα
χωρίς να το περιμένει κανείς
τυλιγμένη με τη μοναδική της εσάρπα,
μόνο μ’ αυτή
κατά πως της έπρεπε,
κατά πως πίστευε
πως της έπρεπε.

*

Φανή Αθανασιάδου

Κυριακή προσευχή

Η ιστορία διέκρινε τις αμυχές στο κορμί της
ότι προσπάθησε να περισώσει στο βλέμμα της,
ήταν το σκοτεινό του αποχαιρετισμού
ξεγέλασε τους γύρω της
με ένα αμήχανο χαμόγελο
και μια περιπαικτική διάθεση, για το απρόσμενο
η το αναμενόμενο για κείνη
όταν γύρισε να δει απ το παράθυρο,
είχε αρχίσει να χαράζει
η νύχτα έδινε τη θέση της στην επομένη
της κυριακής προσευχής.

Φανή Αθανασιάδου

Ανοιξιάτικα μηνύματα

Ακούω παιδιάστικες φωνές
- τα πρώτα ανοιξιάτικα μηνύματα -
θα ναι λέω
και βγαίνω στο δρόμο
τρέχοντας χαρούμενη
προσπερνώ τη γυναίκα
που πουλά τις αγαπημένες μου ανεμώνες,
μα σαν φθάνω στη γωνιά του δρόμου
το γέλιο σταματά
κάπου εκεί φοβάμαι
πως είναι κρυμμένο το άγνωστο
κι’ ίσως, ίσως μια σταγόνα αίμα
η ένα δάκρυ.

Φανή Αθανασιάδου

(Από την β’ ποιητική συλλογή "Φωτεινές ανταύγειες και νυχτερινοί φόβοι της μοναξιάς"

Εαρινή Συμφωνία

Η άνοιξη προσπέρασε την σελήνη , ήταν η εαρινή συμφωνία – σημάδι – που της σάλεψε τα μυαλά ... έτσι έλεγαν τα παραμύθια και κείνη τα πίστευε , και κάθε φορά τα επαναλάμβανε στους χαμένους ταξιδιώτες της νύχτας που συναντούσε στον δρόμο της , όπως ακριβώς της τα’ χανε πει...Ακριβά στολίδια από ρόδινες πέρλες , και νούφαρα από ξεχασμένα λόγια μονάκριβης αγάπης συνήθιζε να φορά στα μαλλιά της για να ξεχωρίζει από μακριά πως έλεγε την αλήθεια. Κι’ όποιος δεν την πίστευε –αλλοίμονο του – ζούσε την αγάπη που κάποιες φορές γίνεται θάνατος. Τον έπιανε συχνά πυκνά να μειδιά ειρωνικά όταν διάβαζε κάποιες απ’ τις ιστορίες της . Του άρεσε να την περιπαίζει , να γελά ξένοιαστα σαν μικρό παιδί μαζί της ,να ξεχνιέται ,να φεύγει με τα ταξίδια του νου που γι’ αυτόν ήταν τόσο ανώδυνα , και κάποιες φορές φαινόταν να είναι αλήθεια πως την αγαπούσε . ΚΙ εκείνη αλλοπαρμένη να τον πιστεύει και να τον αγαπά , να τον αγαπά βαθιά κι’ απέραντα , τόσο απέραντα σαν της θάλασσας το κορμί που χάνεται στον μακρινό κι άγνωστο ορίζοντα. της. Ήταν αθώα , τόσο αθώα όσο χρειάζεται η αγάπη για ν’ ανθίσει να θεριέψει . και να μην σταματάει μπροστά σε τίποτα , τόσο που να αρχίζει να γίνεται επικίνδυνη. .Καθόταν κουρασμένη και κοίταζε αποκαμωμένη απ’ το παράθυρο , άραγε πως είναι να περιμένεις τη ζωή ΄ να περιμένεις να συναντήσεις όχι την ζωή σου αλλά τη ζωή μέσα από το πρόσωπο του άλλου.

Φανή Αθανασιάδου

Ενωτική πορεία

Θ’ ανταμώσουμε,
στις τραυματισμένες ράμπες της νιότης μας
συνεχίζοντας τη πορεία
που διάβρωσε η μοίρα ,
με το ενωτικό χαμόγελο της αγάπης
και τα χαρακωμένα χέρια σφιχταγκαλιασμένα
να κυλούν τις ρόδες του χρόνου
και σαν φτάσουμε αντάμα
στο λόφο με τις πράσινες καμέλιες
και τα’ άγουρα σταφύλια ,
θ’ ατενίσουμε
με το ίδιο φωτεινό βλέμμα το μέλλον,
που θα μοιάζει
σαν νούφαρο που άνθισε
στην άκρη ενός γκρεμού.

Φανή Αθανασιάδου
Β΄ποιητική συλλογή

Δούναι-λαβείν

Φθηνή εξαγορά
και καμαρώνει ανάσκελα
για το κατόρθωμα του
ούτε που το κατάλαβε πως έληξε
η εποχή των εκπτώσεων


Φανή Αθανασιάδου
Γ΄ποιητική συλλογή

Μαρτυρία

Κόλακες από ατλάζι
οι εχθροί μας κυκλώνουν
και συ ακέφαλη πορεία
κείτεσαι καταμεσής του δρόμου.


Φανή Αθανασιάδου
Από την γ˙ποιητική συλλογή "Εκ των Εσω"

Πολεμική αναφορά

(Περσικός 91)


Αθέατο πεδίο
από κάλυκες ανθισμένων όπλων
γυμνή επιλογή άνευ λόγων
απόφαση γραμμένη
σε δόρατα δράκων
το σημάδι ηγεμών των αιώνων
έκρηξη στην έκλειψη πλανητών
"ακριβής συμμετρία"
παρουσία των μεγάλων όρκων
η θυσία,
ως πρόβατο επί σφαγής οδηγείται
για τη συνέχεια.


Φανή Αθανασιάδου
(Α βραβείο στον Πανελλήνιο διαγωνισμό ποίησης
του Γ Δημοτικού Διαμ. Θες/νίκης)
Γ' ποιητική συλλογή