Οι κόρες της Δευτέρας
είναι οι ώρες του μεσημεριού,
οι ώρες της ραστώνης ή της σιέστας,
οι ώρες της περισυλλογής ή της ανάπαυλας,
είναι οι ώρες των μικρών γλυκόπικρων στιγμών
οι ώρες της ανακωχής,
τότε που σταματά ο πόλεμος
και παίρνει τη θέση του ο Λόγος..
Οι κόρες της Δευτέρας,είναι τα χέρια σου,
σαν πλέκονται ανάμεσα στα σχίνα και τ'αγριόχορτα
και σκάβουν βαθιά το χώμα του κήπου
να δώσει καινούργιους καρπούς.
Φανή Αθανασιάδου
6 σχόλια:
επετρεψε μου να χαρω σαν μικρο παιδι που του έκαναν το χατηρι. Πολύ ομορφο αυτό που διαβασα Φανη. Όσο για την φωτο, ας κραταω καλύτερα μυστικο, τον πιο κρυφό μου πόθο, γιατι ξερεις δεν ειναι ο πολεμος για μια χούφτα δολάρια, μα ο αληθινός πόλεμος που ηρωες γεννα, ειναι για την αγαπη...
:)Κατάλαβα από το περιεχόμενο του σχόλιου σου,ότι ήσουν εσύ Νεκτάριε..
Αφού σου άρεσε το ποίημα και χάρηκες,στο αφιερώνω λοιπόν..
Πολύ όμορφο ποίημα!!!
Πολύ όμορφος ο τρόπος που γράφεις!!! [και φυσικά δεν έβγαλα αυτό το συμπέρασμα διαβάζοντας μόνο αυτό το ποίημα ]
καληνύχτα!
Βάσω,σε ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια σου.Χαίρομαι που σου άρεσαν τα ποιήματα,νάσαι καλά
καλό απόγεμα
Συγχαρητηρια και χρονια πολλα!
Καλιο αργα, παρα ποτε,
ανακαλυψα την ιστοσελιδα σου αργα...
Φιλια,
Θεοδωρος
Σε ευχαριστώ πολύ Θεόδωρε,εύχομαι και σε σένα μια καλή χρονιά με όμορφες και δημιουργικές στιγμές.
Χάρηκα πολύ που βρήκες τον Βόρειοδυτικό άνεμο,θα τα λέμε,νάσαι καλά.
Δημοσίευση σχολίου